адчляне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адчляне́нне |
адчляне́нні |
| Р. |
адчляне́ння |
адчляне́нняў |
| Д. |
адчляне́нню |
адчляне́нням |
| В. |
адчляне́нне |
адчляне́нні |
| Т. |
адчляне́ннем |
адчляне́ннямі |
| М. |
адчляне́нні |
адчляне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адчляні́ць, -чляню́, -чле́ніш, -чле́ніць; -чле́нены; зак., што.
Аддзяліць, вылучыць з цэлага асобныя часткі чаго-н.
|| незак. адчляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. адчляне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)