адчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

Расчэпліваючы, аддзяліць.

А. вагон.

|| незак. адчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адчэ́пліванне, -я, н., адчапле́нне, -я, н. і адчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адчаплю́ адчэ́пім
2-я ас. адчэ́піш адчэ́піце
3-я ас. адчэ́піць адчэ́пяць
Прошлы час
м. адчапі́ў адчапі́лі
ж. адчапі́ла
н. адчапі́ла
Загадны лад
2-я ас. адчапі́ адчапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адчапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адчапі́ць сов. отцепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., што.

1. Расчэпліваючы, аддзяліць што‑н. прычэпленае. Шаманскі спрытна адчапіў плугі, і трактар лёгка пабег наперад. Дуброўскі. Зняў [Алесь] ватоўку, скруціў яе і перавязаў аборкай, якую адчапіў ад ашыйніка сабакі. Ваданосаў.

2. Зняць што‑н. начэпленае. Адчапіць значок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́пка гл. адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчэ́пліванне гл. адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчэ́пліваць гл. адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отцепи́ть сов. адчапі́ць, мног. паадчэ́пліваць, паадчапля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)