адча́льваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адча́льваю адча́льваем
2-я ас. адча́льваеш адча́льваеце
3-я ас. адча́львае адча́льваюць
Прошлы час
м. адча́льваў адча́львалі
ж. адча́львала
н. адча́львала
Загадны лад
2-я ас. адча́львай адча́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адча́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адча́льваць несов., в разн. знач. отча́ливать; см. адча́ліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адчаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Адвязаць (прычал; спец.).

А. канат.

2. Адплысці ад берага.

Ад берага адчаліў паром.

3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.

Заўтра ж адчалю ў Мінск.

|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адча́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адчальваць — адчаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адча́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адчальваць — адчаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адча́львацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адчальваць (гл. адчаліць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отча́ливать несов.

1. (отвязывать) мор. адча́льваць;

2. (отплывать) адча́льваць, адплыва́ць; ад’язджа́ць;

отча́ливай! (убирайся) прост. адыдзі́!, адста́нь!, ідзі́ прэ́ч!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)