Verbum

анлайнавы слоўнік

адча́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адча́льванне ср., в разн. знач. отча́ливание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адчальваць — адчаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Адвязаць (прычал; спец.).

А. канат.

2. Адплысці ад берага.

Ад берага адчаліў паром.

3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.

Заўтра ж адчалю ў Мінск.

|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отча́ливание

1. (отвязывание) мор. адча́льванне, -ння ср.;

2. (отплытие) адча́льванне, -ння ср., адплыва́нне, -ння ср.; ад’язджа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)