адціна́ць гл. адцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адціна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адціна́ю адціна́ем
2-я ас. адціна́еш адціна́еце
3-я ас. адціна́е адціна́юць
Прошлы час
м. адціна́ў адціна́лі
ж. адціна́ла
н. адціна́ла
Загадны лад
2-я ас. адціна́й адціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адціна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адціна́ць несов. отруба́ть, отсека́ть, (зубами) откусывать; (ножницами) отреза́ть; см. адця́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адця́ць, адатну́, адатне́ш, адатне́; адатнём, адатняце́, адатну́ць; адатні́; адця́ты; зак., што.

Адсячы, адрэзаць.

А. палец.

Салдату адцяла (безас.) нагу.

|| незак. адціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адціна́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да адцінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оття́пывать несов., прост. адсяка́ць, адціна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адця́ць ’адсячы’ (Касп., Нас., Бяльк.), адцінаць (Нас., БРС, Гарэц.). Гл. цяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обруба́ть​I несов.

1. абсяка́ць; (сучья — ещё) абцярэ́бліваць, ацярэ́бліваць;

2. (отрубать, укорачивать) адсяка́ць, адціна́ць, уціна́ць; см. обруби́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Та́лія 1 ’частка тулава, стан’, ’вузкая частка адзення ў пасе’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), таль ’прылягаючая да стану частка сукенкі’ (Сцяшк. Сл.), та́ля ’стан’ (Сцяшк.). З польск. talia, якое праз ням. Taille або непасрэдна з франц. taille ’талія’ < tailler ’абразаць, выкройваць; абчосваць, граніць, шліфаваць’ < нар.-лац. taliãre ’тс’ (Чарных, 2, 226–227; Фасмер, 4, 15).

Та́лія 2 ’камплект ігральных карт з дзвюх калод’ (ТСБМ), ’калода карт’ (Нас., Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), та́льля ’тс’ (Байк. і Некр.). З франц. taille ’талія’ < нар.-лац. *taliare ’рубіць, адцінаць’ < лац. tālea ’прут, кол; атожылак, парастак, саджанец’, да семантыкі параўн. укр. талюва́ти ’тасаваць карты, трымаць банк, дзяліць на роўныя наскі’, гл. ЕСУМ, 5, 510.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)