адцё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. адцё́к
Р. адцё́ку
Д. адцё́ку
В. адцё́к
Т. адцё́кам
М. адцё́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адцёк, -ку м. оттёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оттёк техн. адцёк, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адцячы́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адцячэ́ адцяку́ць
Прошлы час
м. адцё́к адцяклі́
ж. адцякла́
н. адцякло́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адцячы́, ‑цячэ, ‑цякуць; пр. адцёк, ‑цякла, ‑цякло; зак.

Сцякаючы, перамясціцца (аб вадкіх і сыпучых целах); адхлынуць. Кроў адцякла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)