адхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Адсланіць, адхіліць (тое, чым захінута што-н.).

А. фіранку.

А. заслону.

2. Адхіліць, адвесці ўбок.

А. галаву.

|| незак. адхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адхіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхіну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхіну́ адхінё́м
2-я ас. адхіне́ш адхіняце́
3-я ас. адхіне́ адхіну́ць
Прошлы час
м. адхіну́ў адхіну́лі
ж. адхіну́ла
н. адхіну́ла
Загадны лад
2-я ас. адхіні́ адхіні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адхіну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адхіну́ць сов.

1. (загнуть, откинуть часть покрова) отогну́ть, отверну́ть, отпахну́ть;

а. крысо́ — отогну́ть (отпахну́ть) полу́;

2. (отдалить, разгибая) отогну́ть, отвести́, отклони́ть, отстрани́ть;

а. галі́нку лі́пы — отогну́ть (отвести́, отклони́ть, отстрани́ть) ве́тку ли́пы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

1. Адхіліць, адсланіць (тое, чым захінута што‑н.). Ліпачка павярнулася да акна, трошачкі адхінула фіранку і глядзіць, углядаецца ў месячную ноч. Сабаленка. На Эльбрусе з белых дзвюх вяршыняў Раніца зняла смугі пялёнку, Быццам бы з грудзей сваіх Дзяўчына Адхінула прасціну спрасонку. Аўрамчык.

2. Адхіліць, адвесці ўбок. Пётра разумее, што трэба ўзняцца, узяць вілкі і выняць з печы чыгун з вадою, але не можа адхінуць далоні ад скроняў. Галавач. А Сымонка, як прыкуты, Не мог пальцам зварухнуць, Не мог гэтых чараў путы Ні разбіць, ні адхінуць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхіну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адхінаць — адхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отслони́ть сов. адста́віць, адсу́нуць, адхілі́ць, адхіну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак.

1. каго-што. Адвесці ўбок, адвярнуць.

А. галаву.

2. што. Адхінуць, адгарнуць.

А. коўдру.

3. перан., каго-што. Не прыняць, адвергнуць; не дапусціць.

А. кандыдатуру.

|| незак. адхіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адхіле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхіну́ты

1. ото́гнутый, отвёрнутый, отпа́хнутый;

2. ото́гнутый, отведённый, отклонённый, отстранённый;

1, 2 см. адхіну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)