адхо́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адхо́днік |
адхо́днікі |
| Р. |
адхо́дніка |
адхо́днікаў |
| Д. |
адхо́дніку |
адхо́днікам |
| В. |
адхо́дніка |
адхо́днікаў |
| Т. |
адхо́днікам |
адхо́днікамі |
| М. |
адхо́дніку |
адхо́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адхо́днік м., разг., см. адыхо́днік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адхо́днік, ‑а, м.
Тое, што і адыходнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)