адужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -жэ́й; зак. (разм.).

1. Набрацца сілы, ачуняць пасля хваробы.

2. перан. Пабагацець.

Змянілася, адужэла вёска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адужэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адужэ́ю адужэ́ем
2-я ас. адужэ́еш адужэ́еце
3-я ас. адужэ́е адужэ́юць
Прошлы час
м. адужэ́ў адужэ́лі
ж. адужэ́ла
н. адужэ́ла
Загадны лад
2-я ас. адужэ́й адужэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адужэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адужэ́ць сов. набра́ться сил; окре́пнуть; поздорове́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

1. Тое, што і адужа́ць.

2. перан. Палепшыць сваё маёмаснае становішча. [Сцяпан і Волька] пачалі будаваць гэту маленькую хатку, спадзеючыся, што, як адужэюць, паставяць новую, прасторную і светлую. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адужа́ць сов., см. адужэ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)