адубе́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які адубеў, змёрз, загінуў.

2. Які стаў нягнуткім ад холаду; скарчанелы.

Адубелыя рукі.

3. Каляны, цвёрды ад вады, марозу.

А. плашч.

|| наз. адубе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адубе́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адубе́лы адубе́лая адубе́лае адубе́лыя
Р. адубе́лага адубе́лай
адубе́лае		 адубе́лага адубе́лых
Д. адубе́ламу адубе́лай адубе́ламу адубе́лым
В. адубе́лы (неадуш.)
адубе́лага (адуш.)		 адубе́лую адубе́лае адубе́лыя (неадуш.)
адубе́лых (адуш.)
Т. адубе́лым адубе́лай
адубе́лаю		 адубе́лым адубе́лымі
М. адубе́лым адубе́лай адубе́лым адубе́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адубе́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адубе́лы адубе́лая адубе́лае адубе́лыя
Р. адубе́лага адубе́лай
адубе́лае		 адубе́лага адубе́лых
Д. адубе́ламу адубе́лай адубе́ламу адубе́лым
В. адубе́лы (неадуш.)
адубе́лага (адуш.)		 адубе́лую адубе́лае адубе́лыя (неадуш.)
адубе́лых (адуш.)
Т. адубе́лым адубе́лай
адубе́лаю		 адубе́лым адубе́лымі
М. адубе́лым адубе́лай адубе́лым адубе́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адубе́лы разг. замёрзший, закочене́вший, закочене́лый, окочене́вший, окочене́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адубе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які адубеў, акалеў; змёрзлы. Уначы ад марозу лопаліся бярвенні ў сценах, а неяк раніцай Сяргейка знайшоў у сенцах двух адубелых вераб’ёў. Хомчанка. // Які стаў нягнуткі ад холаду; скарчанелы. Здавалася, што адубелыя рукі не вытрымаюць, міна паляціць уніз. Новікаў.

2. Цвёрды, каляны ад вады, холаду. Галіна адварочвалася, пазірала ў самы куток машыны, дзе, уваткнуты між рамай і брызентам, калыхаўся адубелы ад вады зялёны плашч-накідка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апруцяне́лы, -ая, -ае.

Застылы, скарчанелы; анямелы, адубелы.

Апруцянелыя ад холаду пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адубяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і адубелы.

Адубянелая вопратка.

|| наз. адубяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акачане́лы, -ая, -ае.

Які моцна замёрз, застыў ад холаду; адубелы.

Акачанелыя рукі.

|| наз. акачане́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зледзяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пакрыўся лёдам, ператварыўся ў лёд.

Зледзянелая дарога.

2. Халодны, як лёд; адубелы.

Зледзянелыя рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закочене́лый скале́лы, адубе́лы, скарчане́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)