адтушо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адтушо́ўваю адтушо́ўваем
2-я ас. адтушо́ўваеш адтушо́ўваеце
3-я ас. адтушо́ўвае адтушо́ўваюць
Прошлы час
м. адтушо́ўваў адтушо́ўвалі
ж. адтушо́ўвала
н. адтушо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. адтушо́ўвай адтушо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адтушо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адтушо́ўваць несов. оттушёвывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адтушо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оттушёвывать несов. адтушо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адтушо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адтушоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтушо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтушоўваць — адтушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтушо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адтушоўваць — адтушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)