адсту́пніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адсту́пніца |
адсту́пніцы |
| Р. |
адсту́пніцы |
адсту́пніц |
| Д. |
адсту́пніцы |
адсту́пніцам |
| В. |
адсту́пніцу |
адсту́пніц |
| Т. |
адсту́пніцай
адсту́пніцаю |
адсту́пніцамі |
| М. |
адсту́пніцы |
адсту́пніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адсту́пніца ж. отсту́пница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адсту́пніца, ‑ы, ж.
Жан. да адступнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які адступіўся, адрокся ад ранейшых перакананняў.
|| ж. адсту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. адсту́пніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отсту́пница адсту́пніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аве́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Свойская жвачная жывёліна, якая дае воўну, мяса, малако; самка барана. Па вуліцы каровы затухкалі, забляялі авечкі, ляснуў пугаю пастух. Колас. // перан. Лаянк. Пра някемлівага дурнаватага чалавека. — А як у нас слаўна было. Добра жылі. Мірна, па-людску... Дык прывалаклася ж сюды гэтая... паршывая авечка!.. Ракітны.
•••
Каракулевая авечка — каштоўная парода авечак, шкуркі ягнят якой ідуць на выраб каракулю і каракульчы.
Блудная (аблудная) авечка — пра чалавека, які адарваўся, адбіўся ад свайго асяроддзя, грамадства, сям’і і інш., які збіўся з правільная жыццёвага шляху. [Раіса:] — Ну што я магу зрабіць, калі я такая блудная авечка? Лобан.
Божая авечка — пра набожнага, богабаязнага чалавека. [Сіман:] Значыць, латынянка? адступніца?.. Хаця ў чым ты, божая авечка, тут павінна. Клімковіч.
Прыкідвацца авечкай гл. прыкідвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)