адстрачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адстрачу́ адстро́чым
2-я ас. адстро́чыш адстро́чыце
3-я ас. адстро́чыць адстро́чаць
Прошлы час
м. адстрачы́ў адстрачы́лі
ж. адстрачы́ла
н. адстрачы́ла
Загадны лад
2-я ас. адстрачы́ адстрачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адстрачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстрачы́ць сов., порт. отстрочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адстрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Прастрачыць, прашыць што‑н. Адстрачыць складку. // Выстрачыць, аздобіць строчкай. Адстрачыць варты пінжака.

2. Скончыць страчыць (пра кулямёт і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адстрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адстрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отстрочи́ть сов. адстрачы́ць, вы́страчыць, мног. павыстро́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)