адслае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адслае́нне адслае́нні
Р. адслае́ння адслае́нняў
Д. адслае́нню адслае́нням
В. адслае́нне адслае́нні
Т. адслае́ннем адслае́ннямі
М. адслае́нні адслае́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адслае́нне ср. отслое́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адслае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́іцца; зак.

Аддзяліцца слоем.

|| незак. адсло́йвацца, -аецца; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці.

А. кару.

|| незак. адсло́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпластава́нне ср., см. адслае́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отслое́ние

1. (действие) адсло́йванне, -ння ср., адслае́нне, -ння ср.;

2. (то, что отслоилось) адслае́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)