адсарбе́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адсарбе́нт адсарбе́нты
Р. адсарбе́нту адсарбе́нтаў
Д. адсарбе́нту адсарбе́нтам
В. адсарбе́нт адсарбе́нты
Т. адсарбе́нтам адсарбе́нтамі
М. адсарбе́нце адсарбе́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсарбе́нт, -ту м. адсорбе́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсарбе́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Цела з развітай паверхняй, якая добра паглынае (адсарбіруе) рэчывы з газаў і раствораў.

[Лац. ad — пры, да, sorbens (sorbentis) — які глытае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсорбе́нт физ., хим. адсарбе́нт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)