адраўне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адраўне́нне
Р. адраўне́ння
Д. адраўне́нню
В. адраўне́нне
Т. адраўне́ннем
М. адраўне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адраўне́нне ср., спец. одревесне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адраўне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адраўнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одревесне́ние спец. адраўне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)