адраста́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адраста́е адраста́юць
Прошлы час
м. адраста́ў адраста́лі
ж. адраста́ла
н. адраста́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час адраста́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адраста́ць несов. отраста́ть; см. адрасці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адраста́ць, ‑ае.

Незак. да адрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сце́; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.

Пра валасы, пазногці, расліны і пад.: вырасці зноў пасля таго, як было зрэзана, падстрыжана.

Валасы адраслі.

|| незак. адраста́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отраста́ть несов. адраста́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адро́стаць несов., см. адраста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрастаць — адрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)