адраста́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адраста́нне
Р. адраста́ння
Д. адраста́нню
В. адраста́нне
Т. адраста́ннем
М. адраста́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адраста́нне ср. отраста́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрастаць — адрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отраста́ние адраста́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)