адпіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -піхнуты; зак., што (разм.).

Тое, што і адапхнуць.

|| незак. адпі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпіхну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпіхну́ адпіхнё́м
2-я ас. адпіхне́ш адпіхняце́
3-я ас. адпіхне́ адпіхну́ць
Прошлы час
м. адпіхну́ў адпіхну́лі
ж. адпіхну́ла
н. адпіхну́ла
Загадны лад
2-я ас. адпіхні́ адпіхні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адпіхну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпіхну́ць сов., см. адапхну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і адапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпі́хваць гл. адапхнуць, адпіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіхваць — адпіхнуць і адпіхвацца — адпіхнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпихну́ть сов., разг. адапхну́ць, адпіхну́ць, мног. паадпіха́ць, паадпі́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адапха́ць

‘адапхнуць, адпіхнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адапха́ю адапха́ем
2-я ас. адапха́еш адапха́еце
3-я ас. адапха́е адапха́юць
Прошлы час
м. адапха́ў адапха́лі
ж. адапха́ла
н. адапха́ла
Загадны лад
2-я ас. адапха́й адапха́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адапха́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пака́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць пакатага. Шэйдак яшчэ пашырэў у плячах, памажнеў. Менш відна стала пакатасць плячэй. Сабаленка.

2. Пакатая паверхня. У пакатасць зямлі свае кволыя ногі Упіраюць [зубраняты] натужна Да самай знямогі — Зямлю адпіхнуць настойліва хочуць, Каб самім на ногі ўскочыць... Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)