адпу́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адпу́джваю адпу́джваем
2-я ас. адпу́джваеш адпу́джваеце
3-я ас. адпу́джвае адпу́джваюць
Прошлы час
м. адпу́джваў адпу́джвалі
ж. адпу́джвала
н. адпу́джвала
Загадны лад
2-я ас. адпу́джвай адпу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адпу́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпу́джваць несов., прям., перен. отпу́гивать; см. адпу́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Спалохаўшы, адагнаць.

А. птушак.

|| незак. адпу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отпу́гивать несов. адпу́жваць, адпу́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адпуджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпу́джвацца несов., страд. отпу́гиваться; см. адпу́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)