адплю́шчыць, -лю́шчу, -лю́шчыш, -лю́шчыць; -лю́шчаны; зак., што.

Расплюшчыць, адкрыць (вочы).

|| незак. адплю́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адплю́шчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адплю́шчу адплю́шчым
2-я ас. адплю́шчыш адплю́шчыце
3-я ас. адплю́шчыць адплю́шчаць
Прошлы час
м. адплю́шчыў адплю́шчылі
ж. адплю́шчыла
н. адплю́шчыла
Загадны лад
2-я ас. адплю́шчы адплю́шчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час адплю́шчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адплю́шчыць сов. откры́ть (глаза)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адкрыць, расплюшчыць (пра вочы). Калі.. [Завішнюк] адплюшчыў вочы, убачыў, як над лесам, над самымі Мсціжамі, там, куды вяла шаша, гарыць зараза. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплю́шчаны откры́тый; см. адплю́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адплю́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адплюшчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмру́жыць

‘адплюшчыць вочы’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адмру́жу адмру́жым
2-я ас. адмру́жыш адмру́жыце
3-я ас. адмру́жыць адмру́жаць
Прошлы час
м. адмру́жыў адмру́жылі
ж. адмру́жыла
н. адмру́жыла
Загадны лад
2-я ас. адмру́ж адмру́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час адмру́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыадплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адплюшчыць трохі, не да канца. Да самага Глухога бору Сяргей быў маўклівы і нерухомы. Толькі адзін раз прыадплюшчыў зацёкшае крывёю правае вока, а можа гэта толькі здалося Далідовічу. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адплюшчыць.

2. у знач. прым. Не закрыты павекам, расплюшчаны (пра вочы). [Ніна:] — Думаеш, я не заўважаю, як ты падоўгу ляжыш у ложку з адплюшчанымі вачыма і ад нечага трывожнага не можаш заснуць. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)