адпе́таваць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адпе́тую |
адпе́туем |
| 2-я ас. |
адпе́туеш |
адпе́туеце |
| 3-я ас. |
адпе́туе |
адпе́туюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адпе́таваў |
адпе́тавалі |
| ж. |
адпе́тавала |
| н. |
адпе́тавала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адпе́таваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адпе́таваць сов., прост. отма́яться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адпе́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Разм. Нацярпецца гора, адпакутаваць. [Сымон:] — Собіла ж мне ў палон тады трапіць, два гады адпетаваў. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Адпе́таваць ’пабіць’ (Бяльк.), атпіетуваць ’цяжка працаваць’ (Лыс. СПГ). Гл. петаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)