адпачкава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ку́ецца; зак. (спец.).

1. Аддзяліцца, выдзеліцца шляхам пачкавання.

А. з апалай галіны.

2. перан. Аформіцца ў самастойную адзінку, выдзеліўшыся з агульнага цэлага; адасобіцца.

З брыгады адпачкаваўся атрад.

|| незак. адпачко́ўвацца, -аецца.

|| наз. адпачкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпачкава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адпачку́ецца адпачку́юцца
Прошлы час
м. адпачкава́ўся адпачкава́ліся
ж. адпачкава́лася
н. адпачкава́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час адпачкава́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпачкава́цца сов., биол. отпочкова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпачкава́цца, ‑куецца; зак.

1. Узнікнуць шляхам бясполага размнажэняя, развіцца з ночкі. З апалай галінкі адпачкаваўся куст агрэсту.

2. перан. Аформіцца ў самастойную адзінку, выдзеліўшыся з агульнага цэлага. З брыгады адпачкаваўся атрад падрыўнікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпачко́ўвацца, ‑аецца.

Незак. да адпачкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпачкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпачкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпочкова́ться сов.

1. биол. адпачкава́цца;

2. перен. адгалінава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)