адпа́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. адпа́л
Р. адпа́лу
Д. адпа́лу
В. адпа́л
Т. адпа́лам
М. адпа́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адпа́л, -лу м., тех. о́тжиг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. адпальваць — адпаліць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́тжиг техн. адпа́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)