адно́рак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адно́рак |
адно́ркі |
| Р. |
адно́рка |
адно́ркаў |
| Д. |
адно́рку |
адно́ркам |
| В. |
адно́рак |
адно́ркі |
| Т. |
адно́ркам |
адно́ркамі |
| М. |
адно́рку |
адно́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адно́рак, ‑рка, м.
Разм. Адгалінаванне, запасны ход ад асноўнай нары. Пад адной з іх [ялін] нара барсука з некалькімі запаснымі адноркамі. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)