адно́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адно́ва адно́вы
Р. адно́вы адно́ў
Д. адно́ве адно́вам
В. адно́ву адно́вы
Т. адно́вай
адно́ваю		 адно́вамі
М. адно́ве адно́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Адно́йчы (БРС, КТС) < адноў + чы. Параўн. аднова (Нас.) ’тс’ і рус. адновча. Гл. адзін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)