аднато́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. аднато́ннасць
Р. аднато́ннасці
Д. аднато́ннасці
В. аднато́ннасць
Т. аднато́ннасцю
М. аднато́ннасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднато́ннасць ж. одното́нность; см. аднато́нны I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднато́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднатоннага. Але, высока ацэньваючы дар Коласа, патрабавальнасці Багдановіч не зніжаў. Ён сурова гаварыў аб аднатоннасці вершаў зборніка. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднато́нны¹, -ая, -ае.

1. Дцнастайны паводле тону, гучання; манатонны; нязменлівы.

Аднатонная песня.

2. Аднаколерны.

А. стэп.

|| наз. аднато́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

одното́нность аднато́ннасць, -ці ж.; см. одното́нный​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)