аднаро́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднаро́г аднаро́гі
Р. аднаро́га аднаро́гаў
Д. аднаро́гу аднаро́гам
В. аднаро́га аднаро́гаў
Т. аднаро́гам аднаро́гамі
М. аднаро́гу аднаро́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаро́г м.

1. зоол. единоро́г, нарва́л;

2. воен., ист. единоро́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаро́г, ‑а, М ‑розе, м.

1. Марская жывёліна сямейства дэльфінавых з доўгім біўнем у верхняй сківіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарва́л зоол. аднаро́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

единоро́г в разн. знач. аднаро́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэльфі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дэльфіна (у 1 знач.). Дэльфінавы тлушч.

2. у знач. наз. дэльфі́навыя, ‑ых. Сямейства млекакормячых, да якога адносяцца дэльфін, касатка, аднарог і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)