аднагу́чны, -ая, -ае.

Які гучыць адным і тым жа манатонным гукам.

А. званок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднагу́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднагу́чны аднагу́чная аднагу́чнае аднагу́чныя
Р. аднагу́чнага аднагу́чнай
аднагу́чнае		 аднагу́чнага аднагу́чных
Д. аднагу́чнаму аднагу́чнай аднагу́чнаму аднагу́чным
В. аднагу́чны (неадуш.)
аднагу́чнага (адуш.)		 аднагу́чную аднагу́чнае аднагу́чныя (неадуш.)
аднагу́чных (адуш.)
Т. аднагу́чным аднагу́чнай
аднагу́чнаю		 аднагу́чным аднагу́чнымі
М. аднагу́чным аднагу́чнай аднагу́чным аднагу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднагу́чны однозву́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які аднастайна, манатонна гучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)