адму́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адму́чванне
Р. адму́чвання
Д. адму́чванню
В. адму́чванне
Т. адму́чваннем
М. адму́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адму́чванне ср., спец. отму́чивание, отму́тка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адму́чванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмучваць — адмуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отму́чивание адму́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отму́тка ж., спец. адму́тка, -кі ж., адму́чванне, -ння ср.; см. отму́чивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)