адмо́тванне гл. адматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмо́тванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адмо́тванне адмо́тванні
Р. адмо́твання адмо́тванняў
Д. адмо́тванню адмо́тванням
В. адмо́тванне адмо́тванні
Т. адмо́тваннем адмо́тваннямі
М. адмо́тванні адмо́тваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмо́тванне ср. отмо́тка ж.; см. адмо́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмотваць — адматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

Матаючы, аддзяліць.

А. бінт.

А. частку нітак.

|| незак. адмо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмо́тванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмо́тка ж. (действие) адмо́тванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)