адме́тны, -ая, -ае.

Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.

Адметная рыса характару.

|| наз. адме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адме́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адме́тны адме́тная адме́тнае адме́тныя
Р. адме́тнага адме́тнай
адме́тнае		 адме́тнага адме́тных
Д. адме́тнаму адме́тнай адме́тнаму адме́тным
В. адме́тны (неадуш.)
адме́тнага (адуш.)		 адме́тную адме́тнае адме́тныя (неадуш.)
адме́тных (адуш.)
Т. адме́тным адме́тнай
адме́тнаю		 адме́тным адме́тнымі
М. адме́тным адме́тнай адме́тным адме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́тны отличи́тельный; отли́чный, заме́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́тны, ‑ая, ‑ае.

Не падобны да іншых; своеасаблівы, непаўторны, характэрны. Леапольд Гушка быў адметны ад тутэйшых людзей: штосьці было адмысловае ў яго вымаўленні. Чорны. Лес жыў сваім адметным жыццём таемнасці і зачараванасці. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адме́тны, адметна (БРС, Гарэц., Др.-Падб.) да меціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асаблі́вы, -ая, -ае.

Адметны, не такі, як усе; больш значны, чым звычайна.

Асаблівае старанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецыфі́чны, -ая, -ае.

Уласцівы, характэрны толькі дадзенаму прадмету; адметны, своеасаблівы.

С. смак.

|| наз. спецыфі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяско́лерны, -ая, -ае.

1. Які не мае колеру.

Бясколерная вадкасць.

2. перан. Нічым не адметны, невыразны.

Б. твар.

|| наз. бяско́лернасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асо́бы, -ая, -ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне.

А. аддзел.

Асобае даручэнне.

2. Адметны, не падобны да іншых, асаблівы.

Асобая думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Мятне́йшы ’адметны, больш паважаны’ (Юрч. Фраз. 3), рус. смал. метнейший ’самы блізкі’. Да мета (гл.), адметны, прыкметы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)