адме́рці, 1 і 2 ас. не ўжыв., адамрэ́; адмёр, -мёрла; зак.

1. Страціць жыццяздольнасць, стаць нежывым, загінуць (пра часткі якога-н. арганізма, расліны).

Клеткі тканак адмерлі.

2. перан. Перастаць існаваць, знікнуць (пра грамадскія з’явы, асаблівасці быту і пад.).

Старыя звычаі адмерлі.

|| незак. адміра́ць, -а́е.

|| наз. адміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адме́рці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адамрэ́ адамру́ць
Прошлы час
м. адмё́р адме́рлі
ж. адме́рла
н. адме́рла
Дзеепрыслоўе
прош. час адмё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́рці сов., прям., перен. отмере́ть;

два па́расткі ~лі — два побе́га о́тмерли;

мно́гія стары́я звы́чаі ~лі — мно́гие ста́рые обы́чаи о́тмерли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́рці, адамрэ; пр. адмёр, ‑мерла; зак.

Страціць жыццяздольнасці загінуць; стаць нежывым (пра часткі арганізма, расліны). Клеткі тканак адмерлі. Знізу сучкі на дрэве адмерлі. // перан. Страціць жыццяздольнасць; знікнуць (пра грамадскія з’явы, асаблівасці быту і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміра́нне гл. адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміра́ць гл. адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадміра́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адмерці — пра ўсё, многае.

Ад сцюжы парасткі паадміралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміра́ць, ‑ае.

Незак. да адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадміра́ць, ‑ае; зак.

Адмерці — пра ўсё, многае. Парасткі паадміралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адміраць — адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)