адмаўча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак. (разм.).

Прамаўчаць, ухіліцца ад адказу, гутаркі.

|| незак. адмо́ўчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмаўча́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адмаўчу́ся адмаўчы́мся
2-я ас. адмаўчы́шся адмаўчыце́ся
3-я ас. адмаўчы́цца адмаўча́цца
Прошлы час
м. адмаўча́ўся адмаўча́ліся
ж. адмаўча́лася
н. адмаўча́лася
Загадны лад
2-я ас. адмаўчы́ся адмаўчы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час адмаўча́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмаўча́цца сов. отмолча́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмаўча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Прамаўчаць, ухіліўшыся ад адказу, гутаркі. Мяне сустрэлі рогатам і крыкамі: «Раскажы, як ты хадзіў на спатканне!» Я адмаўчаўся. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́ўчвацца гл. адмаўчацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмолча́ться сов., разг. адмаўча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́ўчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да адмаўчацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)