адлітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Тое, што і адпаяць.

|| незак. адліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адлітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адліту́ю адліту́ем
2-я ас. адліту́еш адліту́еце
3-я ас. адліту́е адліту́юць
Прошлы час
м. адлітава́ў адлітава́лі
ж. адлітава́ла
н. адлітава́ла
Загадны лад
2-я ас. адліту́й адліту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адлітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлітава́ць сов., уст., см. адпая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Тое, што і адпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адлі́таваць ’адпаяць’. Гл. літаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отпая́ть сов. адпая́ць, уст. адлітава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адлітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлітава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адлітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адліто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адлітоўваць — адлітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)