адлучы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адлучу́ся |
адлу́чымся |
| 2-я ас. |
адлу́чышся |
адлу́чыцеся |
| 3-я ас. |
адлу́чыцца |
адлу́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адлучы́ўся |
адлучы́ліся |
| ж. |
адлучы́лася |
| н. |
адлучы́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адлучы́ся |
адлучы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адлучы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адлучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак.
1. Пакінуць якое-н. месца на нейкі час; часова выйсці.
А. на мінутку з дому.
2. Аддзяліцца, адысці ад каго-, чаго-н.
А. ад калоны людзей.
|| незак. адлуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. адлу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Самавольная а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адлучы́цца сов.
1. отби́ться, отдели́ться;
аве́чка ~чы́лася ад чарады́ — овца́ отби́лась (отдели́лась) от ста́да;
2. отлучи́ться;
а. ў го́рад — отлучи́ться в го́род
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адлучы́цца, ‑лучуся, ‑лучышся, ‑лучыцца; зак.
Пакінуць якое‑н. месца на пэўны час; выйсці, адысці. Адлучыцца з дому. □ Марынка ўспомніла, як Паходня.. падышоў і пацалаваў яе, сказаўшы, што адлучыцца на якую гадзіну на калгасны двор па справах. Хадкевіч. // Аддзяліцца, адысці ад каго‑, чаго‑н. □ Гадзіны дзве ўся калона рухалася разам з партызанамі. Потым партызаны адлучыліся і пайшлі кожны сваім маршрутам. Колас. Віктар адлучыўся ад варот і знік у цемрадзі. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отлучи́ться адлучы́цца, мног. паадлу́чвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отъедини́ться аддзялі́цца, мног. пааддзе́львацца, адлучы́цца, мног. паадлу́чвацца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адлуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адлучыцца.
2. Зал. За адлучаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадлу́чвацца, ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Разм. Адлучыцца — пра ўсіх, многіх. Піянеры паадлучваліся з лагера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отпа́сть сов.
1. адпа́сці, мног. паадпада́ць;
2. перен. адлучы́цца, аддзялі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Адхіна́ць ’адхіляць’ (Шат., Нас., БРС, Гарэц.), адхінуцца ’адхіліцца, адвярнуцца’ (Гарэц., Касп., Нас., Мядзв.), ’адлучыцца’ (Бір. дыс., КЭС), атхінуць ’адхіліць’ (Яруш.). Гл. абхінуць і адхіснуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)