адлу́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адлу́чнік |
адлу́чнікі |
| Р. |
адлу́чніка |
адлу́чнікаў |
| Д. |
адлу́чніку |
адлу́чнікам |
| В. |
адлу́чнік |
адлу́чнікі |
| Т. |
адлу́чнікам |
адлу́чнікамі |
| М. |
адлу́чніку |
адлу́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адлу́чнік м., тех., хим., см. аддзялі́цель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отдели́тель техн., хим. аддзялі́цель, -ля м., адлу́чнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)