адкукава́ць, -куку́ю, -куку́еш, -куку́е; -куку́й; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Скончыць, перастаць кукаваць.
Адкукавала зязюля.
2. перан. Адбыць пэўны час у цяжкіх умовах (разм.).
Дзесяць месяцаў адкукаваў у каталажцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адкукава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адкуку́ю |
адкуку́ем |
| 2-я ас. |
адкуку́еш |
адкуку́еце |
| 3-я ас. |
адкуку́е |
адкуку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адкукава́ў |
адкукава́лі |
| ж. |
адкукава́ла |
| н. |
адкукава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адкуку́й |
адкуку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адкукава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адкукава́ць сов., разг. откукова́ть; переста́ть кукова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адкукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑кукуе; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Кончыць, пераехаць кукаваць. Сарочы лес паціху шумеў, на нешта скардзіўся, навяваючы смутак. Зязюлі тут ужо адкукавалі, адлапаталі крыллямі. Няхай.
2. перан. Разм. Адбыць нейкі час у цяжкіх умовах. [Змітрук:] — У каталажцы дзесяць дзён адкукаваў і зноў іду да таго самага чорта. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
откукова́ть сов. адкукава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адкува́ць, ‑куе; зак., што і без дап.
Тое, што і адкукаваць (у 1 знач.). І здаецца, Зязюля даўно адкувала, І не чутна За вокнамі Звону вясны. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)