адкалупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., што (разм.).

Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць.

А. кавалачак пірага.

|| незак. адкалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкалупі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкалуплю́ адкалу́пім
2-я ас. адкалу́піш адкалу́піце
3-я ас. адкалу́піць адкалу́пяць
Прошлы час
м. адкалупі́ў адкалупі́лі
ж. адкалупі́ла
н. адкалупі́ла
Загадны лад
2-я ас. адкалупі́ адкалупі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адкалупі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкалупі́ць сов. отковыря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Разм. Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць. Паклаўшы люльку, выняў [дзядзька] скалку, Адкалупіў ён цыру галку І гасіць крэсівам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адкалупіць што‑н. у многіх месцах; адкалупіць усё, многае. Паадкалупваць тынк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкалу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалупіць, адкалупнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отковырну́ть сов., однокр. адкалупі́ць, адкалупну́ць, мног. паадкалу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отколупну́ть сов., однокр. адкалупну́ць, адкалупі́ць, мног. паадкалу́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)