адкалупну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкалупну́ адкалупнё́м
2-я ас. адкалупне́ш адкалупняце́
3-я ас. адкалупне́ адкалупну́ць
Прошлы час
м. адкалупну́ў адкалупну́лі
ж. адкалупну́ла
н. адкалупну́ла
Загадны лад
2-я ас. адкалупні́ адкалупні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адкалупну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкалупну́ць сов., однокр. отковырну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., чаго.

Аднакр. да адкалупваць. Красак нахіліўся над узаранай зямлёй, ад скібы адкалупнуў невялічкі .. [камячок], панюхаў, працягнуў аграному. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

Аддзяліць, калупаючы; адарваць, адкрышыць што-н. чым-н., якой-н. прыладай.

А. кавалачак тынку.

|| незак. адкалу́пваць, -аю, -аеш, -ае

|| аднакр. адкалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкалупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., што (разм.).

Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць.

А. кавалачак пірага.

|| незак. адкалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкалу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалупіць, адкалупнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отковырну́ть сов., однокр. адкалупі́ць, адкалупну́ць, мног. паадкалу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отколупну́ть сов., однокр. адкалупну́ць, адкалупі́ць, мног. паадкалу́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Разм. Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць. Паклаўшы люльку, выняў [дзядзька] скалку, Адкалупіў ён цыру галку І гасіць крэсівам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Калупнуўшы, аддзяліць; адкалупнуць. Укалупнуць масла.

2. перан. Падкалоць, кальнуць каго‑н. у размове. Ледзь падрос, а ўжо так і цэліць, каб укалупнуць чалавека. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)