адкалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

Аддзяліць, калупаючы; адарваць, адкрышыць што-н. чым-н., якой-н. прыладай.

А. кавалачак тынку.

|| незак. адкалу́пваць, -аю, -аеш, -ае

|| аднакр. адкалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкалупа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкалупа́ю адкалупа́ем
2-я ас. адкалупа́еш адкалупа́еце
3-я ас. адкалупа́е адкалупа́юць
Прошлы час
м. адкалупа́ў адкалупа́лі
ж. адкалупа́ла
н. адкалупа́ла
Загадны лад
2-я ас. адкалупа́й адкалупа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адкалупа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкалупа́ць сов. отковыря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Аддзяліць, калупаючы; адкрышыць, адарваць пазногцем, пальцам ці якой‑н. прыладай. Антон нервова пальцамі адкалупаў нейкую карынку на зрубе. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отковыря́ть сов. адкалупа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отколупа́ть сов., прост. адкалупа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкалупа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адкалупаць нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)