адзічэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адзічэ́нне
Р. адзічэ́ння
Д. адзічэ́нню
В. адзічэ́нне
Т. адзічэ́ннем
М. адзічэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адзічэ́нне ср. одича́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. адзічэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одича́ние здзічэ́нне, -ння ср., адзічэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)