адзо́л гл. адзаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзо́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. адзо́л
Р. адзо́лу
Д. адзо́лу
В. адзо́л
Т. адзо́лам
М. адзо́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адзо́л, -лу м., спец. (раствор) отзо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адзаліць.

2. Вапнавы раствор, які прымяняецца пры апрацоўцы шкур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзале́ць, -залю́, -зо́ліш, -зо́ліць; -залёны; зак., што (спец.).

Апрацаваць заленнем.

А. шкуру.

|| наз. адзо́л, -у, м.

|| прым. адзо́льны, -ая, -ае.

А. чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отзо́л м.

1. (действие) зале́нне, -ння ср.;

2. (раствор) адзо́л, -лу м.; (щёлок) луг, род. лу́гу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)