адзале́ць, -залю́, -зо́ліш, -зо́ліць; -залёны; зак., што (спец.).

Апрацаваць заленнем.

А. шкуру.

|| наз. адзо́л, -у, м.

|| прым. адзо́льны, -ая, -ае.

А. чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзале́ць

‘адмёрзнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адзале́ю адзале́ем
2-я ас. адзале́еш адзале́еце
3-я ас. адзале́е адзале́юць
Прошлы час
м. адзале́ў адзале́лі
ж. адзале́ла
н. адзале́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адзале́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Адзале́ць ’памерзнуць, загінуць’ (Касп.). Гл. золкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Азале́ць ’змерзнуць, акалець’ (Янк. Мат., Касп., КЭС) да золкі (гл.). Гл. таксама адзалець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)