аджава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аджую́ аджуё́м
2-я ас. аджуе́ш аджуяце́
3-я ас. аджуе́ аджую́ць
Прошлы час
м. аджава́ў аджава́лі
ж. аджава́ла
н. аджава́ла
Загадны лад
2-я ас. аджу́й аджу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аджава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аджава́ць сов. отжева́ть;

◊ цяля́ты язы́к ~ва́лі — язы́к проглоти́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак., што.

Жуючы, аддзяліць. // перан., безас. Аддзяліць, пашкодзіўшы, пакалечыўшы чым‑н. [Марыля] была з ганьбай: на правай руцэ тры крайнія пальцы наўскасяк аджавала грывай малатарні. Брыль.

•••

Табе (яму, ёй) цяляты язык аджавалі гл. цяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отжева́ть сов., разг. аджава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аджаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аджаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)