аддзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

1. Дзьмучы, подыхам адносіць, адганяць назад ці ўбок.

А. пару ад сподачка.

2. Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзіма́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аддзіма́ю аддзіма́ем
2-я ас. аддзіма́еш аддзіма́еце
3-я ас. аддзіма́е аддзіма́юць
Прошлы час
м. аддзіма́ў аддзіма́лі
ж. аддзіма́ла
н. аддзіма́ла
Загадны лад
2-я ас. аддзіма́й аддзіма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аддзіма́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзіма́ць несов. отдува́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто. // Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отдува́ть несов. аддзіма́ць, аддзьму́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзіма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да аддзімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)