адгаро́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адгаро́джванне |
адгаро́джванні |
| Р. |
адгаро́джвання |
адгаро́джванняў |
| Д. |
адгаро́джванню |
адгаро́джванням |
| В. |
адгаро́джванне |
адгаро́джванні |
| Т. |
адгаро́джваннем |
адгаро́джваннямі |
| М. |
адгаро́джванні |
адгаро́джваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адгаро́джванне ср., прям., перен. отгора́живание; см. адгаро́джваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адгаро́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адгароджваць — адгарадзіць і адгароджвацца — адгарадзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отгора́живание адгаро́джванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)