адга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць, адгадвае што-н.

|| ж. адга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адга́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адга́дчык адга́дчыкі
Р. адга́дчыка адга́дчыкаў
Д. адга́дчыку адга́дчыкам
В. адга́дчыка адга́дчыкаў
Т. адга́дчыкам адга́дчыкамі
М. адга́дчыку адга́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адга́дчык м. отга́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адга́дчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўмее адгадваць, адгадвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отга́дчик адга́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адга́дчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да адгадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́двальнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўгадвае; адгадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́дчик разг. уга́дчык, -ка м., адга́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снотолкова́тель м.

1. адга́дчык сноў;

2. уст. (сонник) со́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нагля́дчык ’чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае’ (ТСБМ). Пры зафіксаваным яшчэ ў Насовіча дзеяслове нагляда́ць ’сачыць, назіраць’ дапушчэнне калькавання рус. надсмотрщик (Баханькоў, Весці АН БССР, 1981, 1, 116) мае неабавязковы характар, паколькі словаўтваральны тып, прадстаўлены назоўнікамі тыпу адга́дчык, прадуктыўны ў літаратурнай мове і адзначаны ў гаворках (Сцяцко, Афікс. наз., 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)