адвіта́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адвіта́нне
Р. адвіта́ння
Д. адвіта́нню
В. адвіта́нне
Т. адвіта́ннем
М. адвіта́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адвіта́нне ср. проща́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвіта́нне, ‑я, н.

Абмен адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад. пры расставанні; апошняя сустрэча перад разлукай; развітанне. І застаўшыся адна. .. [Галена] адразу зразумела, што гаварыла Бушмарава маўклівасць на адвітанні і ссунутыя бровы. Чорны. «Суліко» на адвітанне Праспявай мне, Генацвале. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Развітацца, абмяняцца адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад.

Госці адвіталіся і пайшлі.

|| незак. адві́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. адвіта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адвіта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Абмяняцца адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад. пры расставанні, пры разлуцы; развітацца. Пакуль Алесь увязваў воз, Патапчык адвітаўся і пайшоў наперад. Чарнышэвіч. Дзяўчаты адвіталіся і выйшлі, але Алеська вярнулася назад. Дубоўка. // Адказаць на адвітанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстанне, разлука, развітанне, адвітанне, адыход, ад'езд; ростань, розвіт, адыходак, адыходзіны (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)