адві́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Адмаўляцца, ухіляцца ад чаго-н.

А. ад даручэнняў.

|| зак. адвільну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. адві́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адві́льваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адві́льваю адві́льваем
2-я ас. адві́льваеш адві́льваеце
3-я ас. адві́львае адві́льваюць
Прошлы час
м. адві́льваў адві́львалі
ж. адві́львала
н. адві́львала
Загадны лад
2-я ас. адві́львай адві́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адві́льваючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адві́льваць несов., разг. отви́ливать, отлы́нивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ухіляцца, адмаўляцца ад чаго‑н. з дапамогай хітрыкаў. [Стражнік:] — Прызнавайся, Раман, нечага адвільваць. Што ты чуў? Колас. Пакуль галасаваць, ці за таго, ці за другога — ужо было вырашана. — І што б там ні стала — Яўгена! — Няма там чаго адвільваць! Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адві́льваць ’выкручвацца’ (БРС, КЭС), адвільванне ’выкручванне’ (Бяльк.) да віліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отлы́нивать несов., разг. адві́льваць, ухіля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не.

Зак. да адвільваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завуго́лле, -я, н.

Месца за вуглом, за будынкам або сярод будынкаў.

Шуміць вецер у завуголлі.

Па завуголлі бегацьадвільваць, ухіляцца ад чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адві́льванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвільваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)